anlattım seni yıldızlara,
bir anda parıldadılar..
geceleri mutlu oluyor,
ışıldayarak gülen yıldızlar..
sabah olunca kendilerini tutamayıp ağlarlar; ama gözyaşları görünmez..
ayrı yaşıyoruz diye haykırdım her gece;
beni anlayan, senin gözlerini bana anımsatan,
gökyüzündeki binlerce uzaktaki ışıl ışıl parlayan yıldızlara..
anlatırken seni hep ağlıyorum, tutamıyor, söyleyemiyorum kimseye;
seni sevdiğimi..
seni rüyalarımda gördüğümü,
seninle hayalimde mutlu olduğumu,
seni ben kalbime ömür boyu gömdüğümü...
anlatamam ki seni ben kimseye...
alırlar seni benden diye...
arkadaşım oldu gökyüzü..
yıldızlara anlattım seni; gülüşün gibi mutlu oldular..
bulutlara anlattım seni; yağmur yağdı benim senin terk edişinde ağladığım gibi...
güneşe anlattım seni; soğuk havalarda ellerini tutunca ellerimin ısındığı gibi...
Ay'a anlattım seni; senden ayrılınca bir an nefessiz kalıp senin için öldüğüm gibi...
Kayıt Tarihi : 14.3.2013 09:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Bilal Karaca 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/03/14/anlattim-seni-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!