Önce beyaz kâğıtlara ,
Döktüm içimden gelenleri.
İçtiğim sigaranın dumanına anlattım,
Biraz kırık hayallerimi.
Yıkık dökük duvarlarla dertleştim, istemedim kimsenin duymasını,
Umutlarımdı
Kurumuş ağaç dallarına astığım
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta