Anlatsam Seni Dinler misin?

Dışarıda haziran gecesi,okul kapılarında tenhalık…
Uzak bir bahçede leylak kokusu yükselmekte,martıların
çığlıklarına karışan vapur sesleri etrafa bir müzik eşliğinde nükteler
okuyor alabildiğine.
Erguvan renkli bahardan bir tüle bürünmüş uzak tepelerin üzerinden rüzgar,
kocaman bir demirci ocağını üflüyor sandım.Uzakta bir teyze kuşluk
vakitlerin radyosundan yayılan türkülerle şenlenmesi sandım seni.
Bir ressamın avuç içine dökülen boyayla çizdiği resmi seyre dalarken
o mutluluğunu saklayamadığı gülüşü sandım seni.
Bir bestekarın dudaklarından dökülen muazzam nağmeler bütünü sandım seni.
Anladım ki tarifi yok. Anlatamadım seni anladım.

Kar yağıyordu.Zor ısıttığım odamın penceresinden dışarı bakıyordum.
Pamuk parçalarından oluşan bir perde iniyordu gök yüzünden.
Evlerin bacasından beyazları boyayan duman,seni çiziyordu
daha düşmeden toprağa.Seni gördüm soğuktan titreyen serçelerin
baharı görebilme umutlarında.Belki denize vuran mehtaptın, belki
büyüleyici yakamozdun, beklide bir kelebeğin kanadına işlenmiş
ince narin nakışlar örgüsü.Dedim ya anlatamadım seni anladım.

Karanlık dağılırken sensizlik içinde,ağaçların yapraklarla söylediği
şarkılarımdın sen ve de bir gelin gibi kalkan trenin ardından
sallanan ellerin gözyaşları.Belki de sabırla büyüttüğüm emeklerim.

Giderek inen bu akşamın koyu gölgesi sararken bu şehri,adımlarım ıslak ıslak
yürürken karanlığa, içimi titreten bu soğukta alevinle saran sevgiyle ısıtıyorum hayallerimi.Gözlerin gözlerime değse, bakışlarında kendimi bulsam,yahut adını fısıldasa dudaklarım bahara uyanışım olur. Tebessümlerin en güzeli belirir çehremde. Bir anlata bilseydim seni.

Akşam iyice hissettirince kendini,kızıl bir renge boyanınca bulutlar,
yerinden kayıp düşünce ay ve yanınca loşlu sokak lambaları,gölgem izleyince beni,
yıldızların ışıltısı vurunca çehreme, gözlerin en siyaha bürününce,
sen düşersin aklıma ansızın.Ne vardı sende,beni benden alan.
Bir bilebilsem.
Yağmurda yağan hüzünmü,ekmek kokusu kadar doyulmazlıkmı
yoksa gül yaprağına düşen çiğ damlalarının mücevhere dönüşen güzelliğimi.
Ah bir anlatabilsem seni sana, bir anlata bilsem.
Kalemin kağıda aşkını tarif etmektir seni sana yazmak.
Hangi şair hangi yazar anlatabildi ki bu aşkı ben nasıl anlatayım.

Işıkları bir bir sönerken bu caddenin,göz kapaklarım örtünce göz
bebeklerimi,bırak gözlerimde kalsın hayalin.Adımlarım hızlanıyor birden.
Sanki sana doğru yol alıyorum.Biten bir günün şimdi yeni başlayan
gecesinde seni arıyor gözlerim…!