Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu ne güzellik.... gecenin ilk vakitlerinde, yağmurdan ıslanmış, kuytu bir duvar dibinde ateşte yanarken buldum kendimi...
hem çok güzel yazmışsınız, hem çok farklı...
yüreğinize kaleminize sağlık üstadım...
....okudum...durdum...okudum...durdum...başa döndüm...bir daha okudum...durdum ve okudum sonuna dek...
Cumhur bey, değişik ve manayı iki kere belki daha fazla sarmalayıp gizleyen bir üslup farkettim...sanki mananın sırrını herkes farkedemesin, değeri ve verdiği keyif bir kere de kaybolmasın, bir okumada çözülmesin der gibi yazmışsınız...aslında iyi de yapmışsınız...sabah cimnastiği oldu beynimin kıvrımlarında...ve düşüncelerle kelime dağarcığı sürekli irtibat halinde çalıştılar, sonunda imbiklenmiş bir gıdım mana süzüldü fehmime...o da yeterli sanıyorum...
Hem hepsini anlarsam bir daha okumaya meyil olmayabilir...tekrar döneceğim gün içinde...
Bu arada antolojiye ilk geldiğim zamanlar daha çok eser veriyordunuz sanki, yoksa Eser yanlış mı hatırlıyor...
Sevgi ve muhabbetlerimle...
farklı bir çalışma kutlarım.
Tebrikler...
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta