Anlatın Beni Bütün Çağlara

Önce mutlak bir bağdı, hayranlıkla sevilen;
en güzel düşlerin alakasına giren bir heves
bir ittifakı daha nasıl anlatsın o güzel neşe
öyle bir tad; ne onda vardı, ne bunda vardı.

Eski bir çağ masalın da bir ceylan derisinde anlatılı
antik bir aşk daha oldu mu? Bizim tüflenmiş içimiz de...
Söyle, milyar yıldır yüzü güne bakan ey benim ay'ım,
ey gülen yüzüm! Şimdi biz, vurulduk mu bir zevale?
Kırıldık mı? Dağıldık mı? Sen bir tarafa ben bir tarafa
attık mı ikimizi? ..

Bu hikaye okundu bin yıl evvel, 960 da devrilen bir çamdan
sökülen çırayla. Bu hikaye milattan bile eski aşkların İsa çağıdır!
Sıfır dır bütün gebeler bilir! Yaşanan o doyumsuzluğun
ateşli mirasını, o derinlerde gezen saklı, o müthiş
o mit'ten çok daha eski doğurulmamış kutsalı.
Daha nice çağda rahimlerde taşıyacak milyarca dişi
niceleri hatırlasın, yoğuşmanın patladığı andır seviş.

Yoktan bitevi, hangi var inkar da!
Kim döl almamış yokluğun kelt çağlarından beri
bu atrak, bu isyan, bu saldırganlık niye?
Bu çoğalmanın ant kapısı, hangi erk'e açılmamış
aşk'a sayılan bütün günahları, doğan bir bebek affa sermiş
ey Afrodit, bu günahların utancı niye?

Varımı yaşatmak mı? Artık bir gerekçeye saymam.
Bu handa bütün taşları söküp oynatan kimse
o versin cevapları. Onun dili söylesin, hazırım!
Mümkünse; eski bir çağa her şeyden daha yeni
taze bir ölü gibi sonsuz bir boşlukta kalmak;
onsuz bir yarım, ey azap! Ey kutlu kara güzarım;
aşk'ta bir hevesmiş, anlatın beni bütün çağlara.