Anlatım Bozukluğu Şiiri - Furkan Enes Abça

"Seviyorum." cümlesinde ne hatâsı be hoca!?
Neyin anlatım bozukluğundan bahsediyorsun?
Yanımdayken de "o'nu seviyorum.", değilken de.
Gülerken de "o'nu seviyorum." ben , ağlarken de.
Veyâ bana kızdığında, mâsumca küstüğünde.
Zâten mâsumluğuna âşık değil miyim bunca?
Sen ise hâlâ eksikliklerden söz ediyorsun.
"Özne eksikliği var." diyorsun bana, "Cümlende."
Oysa her şey yerli yerinde, neyi eksik hoca!?
Karşımdaysa eğer, derim ki: "sen'i seviyorum."
Başkasına anlatırkense "o'nu seviyorum."
Fakat ne fark eder ki, aynı kişi ikisi de.
Zâten mümkün mü, başkasını böyle sevebilmem?
Veyâ sevmediğim hâlde yalan söyleyebilmem?
Hem de onu bir kez gördükten ve sevdikten sonra.
İşte böyle hoca, sonuç olarak "seviyorum!"