Anlatılmaz Yaşanır Derler Ya

Anlatılmaz yaşanır derler ya,
Gerçekten de anlatamadım kimselere,
Dost acı söyler diye kimselere çare sormadım,
Bendeki seni, sana bile anlatamadım.

Kalbim rahatsız olduğundan, diyemedim,
Aşk spazmı geçirmekteyim.

Tedavisi?
Tedavisi var elbet,
Ancak tehlikesi oldukça büyük, kocaman..

Para falan gerekmiyormuş aslında,
Ameliyata da gerek yokmuş,
Kendi kendime iyileşe bilirmişim seni unutup,
Ya da ölebili…

Ama zormuş, zormuş işte,
İlerlemişsin, erkenden bir önlem almamışım, alamamışım..
‘Büyümüşsün’ kalbimde,
Tüm bedenime yayılmış bu yar’a..

Tedavi demiştim, nasılda unuttum seni düşünürken,
Tedavisi basit ancak imkanı yaratılmamış bir şey,

Sanırım;
Azıcık, birazcık, çok az bir şey, sevgi sürmen lazım kalbime..

İmkanı yaratılmamış, doğmaz biliyorum. Heveslerindesin,
Bende ne yapsam bilemedim, gözyaşımı kullanıyorum,

Her doğan güneşte, batıncaya kadar..
Ağlıyorum, iyi etmiyor ama hani biraz rahatlatıyor beni,
İyileşme umutlarımı morartsa da, ağrı kesici hap misali,
Ağrı kesici değil de, acı kesici gibi..

Neyse dayanamıyorum artık,
Kalbim bulandığında sana olan aşkımı susuyorum gör,
Ne bekliyorsun artık, gel..

İkinci el, üçünü, dördüncü, beşinci…
Bilmem kaçıncı el olsan da fark etmez, gel,
Ben yine de beklerim, yokluğun koynumda sarmaş dolaş..

Sen gel bana,
Küserim yokluğuna da,
Kalemin kağıtla sevişmez,
Boşalmaz mürekkep beyaz kağıda, yalnızlık doğmaz.