Anlatılmaz Seni Sevmek Şiiri - Mözgür Özbek

ANLATILMAZ SENİ SEVMEK

esti geçti bir deli boran
yürekler yakan kalpler kıran
herkes uçurtmasını uçurdu ama
seni benden aldı götürdü uzaklara
sanki hançer saplandı bağrıma

biliyormusun sevmediğin
tüm şarkıları sildim
efkarlı yazma dediğin
şiirleri yazmadım
sen yoksun diye
güneşe dahi bakmadım
sendin benim güneşim
ayım her şeyim

nasıl başladık hatırlıyormusun
seni seviyorum derken
nasılda titremişti sesim
sanki kesilmişti nefesim
ama sana belli etmemişdim

her şeyi senle yaşamak istedim
yarını birgünü düşünmedim
aklıma gelmediki uzaklacağımız
şimdi nasılda yanıyor canımız

neydi bu uzaklığın sebebi
senin umursamazlığınmı
benim seni cok sevmemmi
çözemedim bulamaca gibi sanki
ama benden aldın gittin her şeyi
şimdi soluk bir resminle
avuturum kendimi

seni sevmek varya seni sevmek
güneşin bedeni yaktığı
bulutların ayı yıldızı kapattığı
toprağın yağmura özlemi
mahpusun özgürlüğe sevdası gibi
yaşanır anlatılmazki seni sevmek

bazen deli bir fırtına esiyor içimden
şeytan diyorki git tut elinden
tüm düzeni boz yık tabuları kuralları
ya al gel yada sık kafana kurtul

seni seviyorum ne gelir elden
ya ecelim gelsin elinden
yada sen gel benimlen
yoksa bu can tez çıkacak bedenden

geceleri elimde sigara
seyrediyorum yıldızları
bir yıldız kaydığında
dilek tutuyorum sanki olacakmış gibi
ne yapsam çare olmuyor
işte yine sensiz
kahrolasıca sabah oluyor

oysa ne hayallerim vardi
sen uyurken sevgi yorganı örtmek
o gül yüzüne bir buse kondurmak
senle uyumak senle uyanmak
saçlarını okşayarak
seni uyandırmak
görüyorsun ne çok şey istemişim
şimdi elimde kalan tek şey
seni sensiz yaşamak

ne zoruma gidiyor biliyormusun
yanında olupta elini tutamamak
senle sohbet edipde konuşamamak
ekmek gibi tuz gibi sana hasret kalmak
zoruma gidiyor sensiz olmak

isyan ediyorum bazen
yıldızları bir bir yere
çalmak geliyor içimden
güneşede kızıyorum
sensiz neden doğuyor
bulutları dağıtmak istiyorum
sensiz yağmur yağıyor
anlatamıyorum kimselere
sensiz hiç bir şey
tamam olmuyor

bazen kağıt kalem alıyorum elime
yazamıyorum sensiz tek kelime
ne yazsam ne çizsem sen varsın
beyaz sayfama tek yazdığım senin adın
onuda siyah yazıyorum
burukluk çöküyor yüreğime

kar yağıyor inceden inceden
sensizlik buz gibi titriyor bedenim
gel diyorum sana yürekten
gel ısıt beni bu can cıkmasın bedenden

sabahları bir turku var dilimde
yanık yanık bir kaval sesiyle
başlarkende biterkende adını tekrarlıyor
kuşlar dahi seni soruyor
güller bülbülleri azat etmiş
yolunu gözlüyor
ağaçlar yaprak dökmüş
önünde eğiliyor
esmiyor seheryeli seni getirmiyor

lan seviyorum seni be
sevdim işte yok çare
itiraf ediyorum kendime herkese
içim kıpır kıpır dokunmasın kimse
dünya tersine dönsün
mevsimler karışsın
ne olacaksa olsun
inceldiği yerden kopsun
ya sen gel yada ecel gelsin

M.Özgür Özbek