Anlatılmaz Şiiri - Gürsel Pal

Sensizliğin vurduğunda bana,
Dökülür kelimeler dilimden.
Bir ah çekerim derinden,
Bir ah daha vurur beni yüreğimden.
Sessiz çığlığım dolaşır gecenin içinde,
Bir sen dolarsın gözlerimin yeşiline,
Bilemezsin sensizlik ne anlatır bana
Sevda gitmiyor insan her ağladığında.
Bir soluk atışı kadar yakın hayallerim,
Bir soluk sonrası soğuk bilirim.
Bu güne kadar bekledim ben gene de beklerim,
Bu Dünya benim misafirhanem
Elbet gün olur gerçek olanıma dönerim.
Sensizliğin vurduğunda bana,
Sen yanımdayken bile uzağım olursun,
Sana her adım attığımda bir adım sonram sen
Sen kavuşamadığım bir beden,
Bir hayal olursun.
Çığlıklarımı geceye veririm.
Gözyaşlarımı,
Satırlarımı,
Hatıralarımı
Ve yaşanmışlıklarımı
Gece alır benden sana getirir.
Senden bana sadece gelen bir hayal
Sen uyursun gece uyumaz.
Eski günler avuçlarımda
Sımsıkı sardığım ve azat edemediğim
Bir kuş kalbidir sardığım.
Sen bende olursun
Ben sende olurum.
Sen gündüz olursun
Ben gece olurum.
Sen güneş, ben ay.
Sen bir Dünya
Bense sana doğru gelen bir göktaşıyım.
Biliyorsun,
Biliyorum.
Sonu yok ve olmuyacak.
Gelmiyecek ve dokunmuyacak tenime.
Sadece bir esinti belki de benden sana hediye,
Konacaktır belki de gül tenine.
Sensizliğin vurduğunda bana
Dokunur bana kelimeler.
Sensizlik anlatılmaz
Ve seni hiç bir kelime içine alamaz.
Sen nefesimsin
Sensiz bu can zaten olamaz.
Bütün şiirleri alt üst ederim.
Ve bütün kuralları senin için çiğnerim.
Zaten bu bir şiir değil,
Şiirde olamaz.
Anlatılamayanlar gibi
Bir sen varsın bende
Anlatılmaz.