Gökyüzündeki sayısız bulut kadar yoğun oluyor,
Bazen yağmurlara benzetiyorum,
Bazen ise çağlayan bir ırmağa,
Ama kesin olan bir şey var işin içinde
Adı hep aynı kalıyor ‘’Aşk’’.
Kimileri deli işi diyor kimileri ise zayıflığın belirtisi,
Bilim adamları bunu hayatın bir gereksinimi olarak,
İnsanlar bir eğlence bir masal ya da bir sarhoşluk,
Hayatın verdiği yorgunluktan insanların,
Kendilerini aşk denilen deryaya atmaları olarak söyleniyor
Çocuklara, çocuk sandığımız büyük yüreklere! ..
Bir çember olarak görünüyor dışına çıktığınızda,
Deli deyip tıkıyorlar bir hastaneye,
İçinde sessiz kaldığınızda ise berduşa çıkıyor adınız,
İmkânsız olan aşksız yaşam bu sefer de,
İmkânsız yaşama dönüşüyor,
İnsanlar biz bir şey yapmadık deseler de,
Anlatamadıkları sözcükleri kalbimize sığdırmaya çalışıyorlar! ..
Ah Aşk, Ah Âşık Yüreğimin Dermansız Dermanı
Seni Sevmiyorum Ulen Sana Tapıyorum! ..
Kayıt Tarihi : 22.11.2006 19:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gökhan Kirman](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/11/22/anlatilanlar-anlatilamayanlar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!