dağınık seslerden toplamıştım seni
güllerin altının oyulduğu günlerdeydik
kırılmış kaldırımlar gibi ağlıyordun
sorusuz bir cevaptan savrulduğunda
kader kokusu satıyordu mülksüzler
üstümüze başımıza gece bulaşıyordu
ağlayan kaldırımlar gibi kırılmıştın
sessizliğinde bir öpüşlük acı
ölümün gölgesi miydi saçlarındaki nehir?
Kenan ArmanKayıt Tarihi : 28.8.2009 20:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
siyahında tadına varacağın koyu bir yalnızlık
sensizliğin bende bıraktığı bıçak izleri
uğultulardan sıyrılmış bir ben vardı sende
şimdiyse kalabalığın içinde başlı başına bir uğultuyum
gel gör ve al götür beni ölümlerden
bırak saçlarımın siyahlığı burada kalsın
aydınlık sabahları görsün gözlerimiz
sen beni sükuta bağlayan meselem
yoksa sen misin bu nehirden akıp giden ... ?
(çok güzel bir şiir yüreğinize sağlık şiirinize karşılık bende bir şiir yazmak istedim)
TÜM YORUMLAR (1)