Eski toprak, yeni filizler...
Yakışır mı,
Zamansız belki de bu sual.
Eskir anılar, yenilenir izler.
Tenler, benler değişir
Ve senler, sizler.
Derken ölü doğar çocukları umudun.
Hisler aynılaşır ve hissizleşir dizler.
Tüm bu çürümeyi ben biçaresi ibretle izler.
Düştüğünü anlamaz cismim,
Sanır ki bitecek krizler.
Gün doğmakta inat eder, değişir mevsim.
Sonsuzluk çölünde yankılanır ismim.
Herkes kendi kıyametinde ölür derler,
Benim kıyametim kim?
Kayıt Tarihi : 18.7.2020 17:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!