Anlatayım! Şiiri - Mustafa Cilasun

Fakat bilmem ki nerden başlayayım
Halinin bariz suhuletine belki çok yabancıyım
Lakin sakinliğin esrarında bir hancıyım ve temaşa ile duacıyım

Yıllar var ki ne derleri bırakmıştım
Kendi ahvaliyle hemhal olan aciz bir muradım
Kimden haddim olmayarak ne umarım, yalnız sokakları koklarım

Gün içinde gönlümün rüzgarındayım
Geceleri ruhumla arkadaşlığıma öyle bakarım
Ve kalbimin sahifelerinde muhabbeti yoklarım ve aşkı sayıklarım

Ne deyim bilmem ki fakirliğimle
Edebe fevkalade ihtiyaçlı kimliğimdeki sesle
Ey gönlümde mahzunluğunu koruyan aheste, söyle hevesler nerde

Bilirim ki merakın kertiğindesin
Zarif halinle nefeslere fevkalade bir şevksin
Lakin ancak seni anlayan için seferber olan cihanın en nadidesisin

Mekanlar çok farklı olsalar da
Tınılar yüreği burkunca ve gönül yelpazesinde aşk
İdrake kapı aralayınca,işte o vakit çekiliyorum sessizliğime acizce

Zira biliyorum ki farkımız çok
Ruhumdan bariz bir şekilde tebarüz eden hal kok
Kalbim af’ın karesinde mütemadiyen yaşıyor susuzluğunda hazzı şok

Gel artık kertmeyle kem terliğime
Artık kafi de meramı melalden sudur eden ahvalime
Muhabbetinin derdiyle ve hilmin asudeliğinde sevdama temaşa eyle

Hasret gönlünü ve muhabbetini
Toprağın bağrından fışkıran filizlerin serencamıyla
Ve ruhunun nazar eylediği, dur durak bilmeden temaşa ettiği hal ile

Basiretsizliğimi pekala bilirim
Kimseye bir şey demeden sadece ahvalime çekilirim
Sana mütemadiyen niyaz eğlerim ve muhabbetimi serdederek giderim