Anlatayım Şiiri - Adem Karagöz

Anlatayım sana dostum buraları,
Anlatayım demir kapıları.
Sürgünleri,tahliyeleri ve demir parmaklıkları,
Anlatayım gardiyanların mazgaldan sesleyişini.
Jandarmaların tüfek seslerini nöbet değişiminde,
Anlatayım anlatabildiğim kadar.
Özgürlük sevdasıyla küllenen yürekleri,
Diz boyu nefreti.
Hasretin çığ gibi büyüdüğü mahpushane sohbetlerini.
Dertleri,isyanları,öfkeleri
Voltalardaki isyanları,
Avludaki ayak izlerinde acıların resmini.
Anlatayım anlayabildiğin kadar.
Görüş günlerini,mahşer günlerini yani,
Annelerin kucağındaki bebekleri,
Babaların evlat özlemini,
Ve annelerin gözyaşlarını,
Anlatayım anlayabildiğin kadar,
Birbirine dokunabilmek için can atan,
Sevgililerin demir parmaklıklara nasıl nefretle baktığını,
Titrek dudaklardan süzülen soluk kelimeleri,
Gözlerde büyüyen kini,nefreti,özlemi
Ve demir parmaklıklar ardındaki cehennemi,
Dahası var dostum söze getiremediğim.
Anlatmaya gücüm yetmez,
Ne kelimeler vardır tarif edecek,
Nede resmini çekebilirsin hasretin,
Anlatsam,anlatamam
Anlatabilsem,anlayamazsın.
Anlayabilsen,yüreğin dayanmaz.