Anlatasım Var Şiiri - Mücahit Şener

Yine doldum. Konuşmaya, anlatmaya ihtiyacım var.
Kimsenin üstümde baskısının olmadığı bir yerde
Sessiz, sessiz huzurla kahve içmeye ihtiyacım var.

Türkü söyleyesim var.
Mesela Telli turnam, Neredesin sen?, Mihriban veya Acem kızı
Beni dinleyen güzel gözlere
Ve gülümseyen yüzlere bakıp
Kendimden geçesim var.

Şiir yazıp, söyleyesim var mesela...
Kafiyesini, redifini ve hece ölçüsünü
İyi tutturup, bununla gurur duyasım var.

Entelektüel bir duruşa sahip olup,
bir o kadar da doğal bir samimiyet
Hissettiresim var.

Kurtarasım var
Kendince haklı olan erkekten
Şiddet gören masum bir kızı
Veya kimsesizliği iliklerine kadar yaşamış
Mahzun, yetim bir çocuğu

Kahramanı olasım var
Bana baba diyen
Şirin bir kız çocuğunun.

Beyi olasım var
Sofrayı kurduktan sonra
Heyecanla eve gelmemi bekleyen
Utangaç bir hanımın...

Bir bebek olasım var
Cefası sefa olan,
Şefkat ve masumiyette boğulmuş bir bebek.
Gazımı dahi tutkuyla bekleyen Sultanımın kucağında

Gariptir ama, torun sevesim var.
Yaşanmışlıklarımı yad edesim var.
Oğluşum, toşuğum diye çağrılasım var.

Tövbe edesim var
Ehli beytten nazlı bir mürşidin
Pamuk ellerini tutup,
'Yarabbi ben pişmanım.' diyerek
Yalvarasım var.

Baktığı yer olasım var
Hüzün yılında hüzün peygamberinin.
O bulutsu dudaklarında mezkur olasım var.

Kulu olasım var
Beni bile bağışlamaya kadir olan
Bir, Rahman ve Rahimin...