Anlatamıyorum, yaşıyorum

Grâce,
Sarı saçların sanki güneşten bir parça barındırıyordu içinde,
Saçlarında kaybolabilirdim.
Sana bakmak güneşi izlemek gibi göz alıcıyken,
zor olmayacaktı benim için...
Saçlarından gözlerine inmesi güçtü,
İndikten sonra kaçması imkânsız...
O yeşil gözlerin çünkü,
Belki parmaklıksız ama hapishaneden farksız,
Sen de farkındasın,
gören tutuklu kalmaz mı onlarda?
Peki ya dudakların?
Asırlardan beri sana kapılmış her bir delikanlının
kılıçtan geçirilmiş kanıyla sulanmışcasına rengi...
Gülüşünle açılan gamzelerinin çiçekler kadar
Zarif ve inceliğine mahfuz
Kılıç gibi keskinlik...
Kanımı dökmek istiyorlar sanki...
Dudaklarına katmak istiyorlar beni
Ve ben seni,
Her şeyden çok seni,
Seni istiyorum...
Ilelebet gözlerinde tutuklu kalabilirim.
Saçların örtsün sende tükenen kalbimi,
Gülüşün gökyüzü gibi,
Aydınlatsın ruhumu...
Tanrı en güzel renklerle bezemiş seni;
Sarı, yeşil, mavi...