Anlatamiyorum Şiiri - Meryem Keskin

Sana anlatamadığım ne çok şey var,

İçimde biriktirdiğim.

Mesela beni görmezden gelişini.

Bir selamına bile bir ömür verecek kadar,
Sevmişken seni.

Susmaların ardından yüz çevirişin!

Gözlerindeki son damla gözyaşım sın.
Kaybetme korkusuyla,

Ağlamaktan imtina ettiğim.

Bu yüzdendir,

Göz yaşlarımı hep içime akıtırım ben.

Ve her gün batımı,

Seni yaşarım yeniden, yeniden!

Zamandan ban ne,

Bana ne ay olmuş yıl olmuş.

Gece veya gündüz olmuş, bana ne.

Ben seninle sadece bir ânı yaşıyorum.

Gün batımı eşliğinde,

Bir çay bahçesinde,

Birlikte içtiğimiz o kahve.

Ben o anda kilitli kaldım,

Saat durdu, dakikalar zaman üstü.
Kaç mevsim geçti aradan saymadım!

Bak yine gün batıyor ömrüm.

Benim kahvem yarım,

Senin kahven ise hiç azalmıyor.

Beni asıl öldüren ise,
Senin susmaların değil kurban olduğum.

Bir nefes kadar yakınken,

Kilometrelerce uzak oluşun!

Sen benim yasaklım.
Kalbimin derinliklerinde saklım.

Senin kalbin bana mahpus,

Kırılmış kalemim cezam müebbet.

Penceresiz hücrem gökyüzüm yok,

Güneşim yok.

Karanlık hücremin duvarlarını,

Yıldızları hatırlatan gözlerin aydınlatıyor.

Ne olur bir tebessüm et Kurban olduğum,
Yarınlar umutsuz yaşanmıyor!

.....Meryem Keskin.....
....13.02.2020......