Anlatamıyorum Şiiri - Selma Polat

Bir sen var içimde sana benzeyen,
Yazdığım sözler mi beni besleyen?
Benim sana uzaklardan seslenen,
Anlatamıyorum, yok ki ses veren.

Tek lafınla bendim her şeyi önüne seren,
Sen söyle, hiç gider mi seven?
Anlatamıyorum,
Seninleydi en güzel seher.

Anlatamıyorum, anlatamıyorum işte,
Yazsam da sayfalarca bitmiyorsun içimde.
Unutursun dediler, sabahlara kadar içince,
Anlatamıyorum, duygularım sana ait bir tümce.

Onca şeye rağmen, beklemeli miyim sence?
Ya da gelecek misin, gün bitince?
Anlatamıyorum, kalbim senin bütünce,
Yavaştan tükeniyor öfkem de, gücüm de.

Anlatamıyorum,
İnsan hep mutlu değildir ki gülünce,
Ben hâlâ duruyorum sözümde,
Yalanlar yatıyor senin özünde.

Yalnızlık var gözlerimde,
Gelmeyeceğini bilsem de özlerim ben.
Anlatamıyorum, beni ağlatan sendin de,
Kısa da olsa mutluluğu seninle gördüm ömrümde.