Anlatamıyorum

Şimdi yoksun.
sessizlik,sensizliğin ertesi.

bir deli sacması umuduma-
hayalinde gömülüyorum.
beynimde karınca yuvaları.
vuslat; şiirimin sırtında,
sökülüyor gönül sokaklarımın
tek tek lambaları

ruhumdaki dipsiz kuyuları
Anlatamıyorum.

ustaların duvara koyduğu son taşta bitti.
nefesim yarım kaldı.
pusuya düştü şahım-şahdamarım.
sevgilim gitti.
gün battı,zaman bitti, düğüm düğüm bilmece
mutluluk geçip gitti önümden sessizce

bahar derken eylülüm bile kalmadı.
Anlayamıyorum.

ayrılığın,
hücrelerimde bir med cezir sancısı
nerede şimdi bu yolların hancısı
ruhumla rakseden gözlerin nerede

fırtınadan perişan şu gönül meltemlerim
''kartal idim ben amma keklikten pençe yerim''

Albümde böyle durmuyordu ki resmin
görünmez dağları gömdüm göğsüme
denizimi gözlerimde taşıdım

rüzgarlar semender yüreğimi savurur durur
yine baş köşeye hüzün kurulur

sensizlik nefes nefese düştü kapım önüne
sanırım bin eylül akar gönlüme

hayalinde boğuluyorum
ama
Ağlayamıyorum.

off
duvarlara sinmiş gece korkusu
sen yoksun
safaklar yırtılıyor güvercin boynu
sen yoksun
sözcüklerim yüreğimde çiğ tanesi
sen yoksun
zaman; hak ile yeksan
sen yoksun

silerken fotoğrafından gözyaşlarını
vursun gövdeme öfkelenen.şimdi

Mazinin boğazını kestim.
ezbere yaşıyorum.
ama;
hayalınden
Ayrılamıyorum.

seni aştım,
artık özümü görmez gözlerin la yenfa
la yenfa,la yenf,la...