Anlatamazlar Şiiri - Hüseyin Güler

Bir değil, kırk geveze de bir araya gelse;
Anlatamaz benim seni anlattığım gibi.
Hepsi birden konuşsa, hepsi birden söylese;
Anlatamazlar benim seni anlattığım gibi.

Ben tarif etsem, arayıp bulsalar da seni,
Pembe pembe güllerle donatsalar evini,
Bendedir, hiç kimselere vermem tarifini ,
Anlatamazlar benim seni anlattığım gibi.

Evinin önünde yatıp, orada kalsalar,
Seni evinde görüp orada tanısalar,
Gece senle uyuyup, sabah seninle kalksalar,
Anlatamazlar benim seni anlattığım gibi.

O ışıl ışıl siyah gözlerine yansalar,
Göğsünü açıp kalbinin içine baksalar,
Beni kötü gösterip iftira da atsalar,
Anlatamazlar benim seni anlattığım gibi.

Beni unutup uzun uzun onları sevsen,
Onlara kalın! Bana defol git bile desen,
Bir seviyorum dersem, bir telaffuz edersem
Anlatamazlar benim seni anlattığım gibi.

His değildir ki, ben sende vuku buldum sanki,
Kalbinin her atışı benim notam gibiydi,
Seni hatırlatan aşkın sihirli diliydi,
Anlatamazlar benim seni anlattığım gibi...