Ben yüksek sesli çiçeklerin olduğu bir dünyada büyüdüm
Bulutlara mendil uzatan gözlerim vardı.
Zincirlerim vardı..ve bir o kadar da özgürdüm
Her nefes rüzgar olurdu hayatıma
her yıldız , pusula
Sanki her ölen çocuk içindi bunca deniz
Ölüm , mavi şarkılar söyletirdi balıklara
anlatamazdım
...
Kırlangıçlar , ağlayan bir haftanın habercisiydi
Okunamayan mektuplar içindi her şey
Okunan ve geri gelen ..
anlamazdı
Geçmişini soluyan bu bedeni kimseye anlatamazdım
Her satırda yuvarlanırdı parmaklar
Lakin anlamazdı , anlatamazdım.
Kayıt Tarihi : 28.4.2023 00:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!