Anlatamaz özlemini gece

ağlayan yürektir yanlızlığa akışa
seninle güzeldi dökülen yapraklar
küçük bir dünyaydı tarihden uzak

kalandım aşkın ortasında
gidendin dilinde bir türkü
yavaşça

zehirli bir hançerdi sessizliğin
yalan bir sevdaydı
geçen kervanlar gibi

kurak aylara düşer
kavurur yaprakları

özlem kalır bir damlaya.......
ah bir eylül akşamını bekler
sellerce coşmak için

nice düşmeden geçer
yağmur bulutları
uzaktan kim bilinmez
kirli eller saldırır
kaya olmuş yüreği
rüzgar tel tel dağıtır

anlatamaz özlemini gece

yansır gözde
kurak toprakların çatlak yanları
burkulur sevda
kaçmış zamanlara

aklında kalır
süslenmiş sözcükler

düş müydü, gerçek miydi
diye kurulur cümleler
işte yine
gözümden akıp giden
tutamadığım sen...