Anlatamaz Şiiri - Ali Rafet Haznedar

Işıklar altında, karanlık dünyam,
Bir mumun dibine, tüneyemez ki,
Erişilmez oldu, şu küçük hülyam,
Canı çektiğinde, sevişemez ki.

Gücü yetmez olur, garip yüreğin,
Ağzına gelirde, söyleyemez ki,
Uzaktan hoş gelir, davulun sesi,
Yakından tokmağı, dinleyemez ki.

Sevdayı hisseden, masum bedenin,
Canı yanar durur, inleyemez ki,
Üstü açık kalır, donar soğuktan,
Korkudan bir türlü, titreyemez ki.

Gözleri yaş dolar, nefsi incinir,
Kendisini tutar, ağlayamaz ki,
Onulmaz bilir ki, büyüktür yara,
Kızgın demir ile, dağlayamaz ki.

Avunur kendince, gelecek diye,
Sabrı yetmez olur, bekleyemez ki,
Hayalin üstüne, bir yenisini,
İsteyip dursa da, ekleyemez ki.