Anlatamam sana yalnızlığımı,
Anlatsam da anlayamazsın...
Çünkü sen hiç yalnız kalmadın,
Kimsesiz yaşamadın ki...
Benim gibi özlem duymadın;
Dostluğa, sevgiye ve aşka.
Sen herşeye sahiptin,
Bu yüzden beni anlayamazsın...
Sana anlatamam yalnızlığı;
O korkunç karanlıkta kaybolmayı,
Sonsuz bir boşluğa düşmeyi bilemezsin,
Acıyı yaşayamazsın benim gibi yoğunluğuna.
Kederin kardeşin kadar yakındır
Yalnızlık annen gibi hep başucunda...
Bırakmaz peşini, bir an bile kaçamazsın,
Ölümden de beterdir yalnızlık insanoğluna...
Yalnızlık tek kalmak değildir hiç bir zaman;
Tek başına ıssız bir köşede sessiz sessiz.
Karanlığa gömülür her yer,
Kulaklar sağır, ağızlar dilsiz...
Nereye baksan bir şey göremez,
Ne kadar kalabalık olsa bile insan..
Sana anlatamam yalnızlığı,
Anlatsam da zaten anlayamazsın,
Ancak yaşamalısın...
Kayıt Tarihi : 18.8.2007 11:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!