Anlatamam Şiiri - Bilal Bildik

Bir umudum kaldı çalmadığınız
Anlatamam kendimden başkasına
Onu da aldınız benden
Kendi halinde biriydim ben oysa
Yüzüm kızarır utanır sıkılırdım
Ağlamayı bilirdim ben
Acı çekmenin hakkını verirdim
İliklerime kadar yaşardım her şeyi
Varoştu hayatım
Kimse görmez bilmezdi beni
Kendi masal dünyamda
Oynardım kendimle
Düşünce, kalkmayı öğretmemişti kimse
Ama hep kalkardım kendime yaslanıp ayağı
Görmediniz, göremediniz, anlatamam

Annem yoktu, babam yoktu yanımda
Gözyaşlarımı silenim yoktu ellerimden başka
Ama kimse görmezdi, göremezdi ağladığımı
Uçurumun kıyısına geldiğimde
İçimden attığım çığlığı duyanım yoktu
Kimseye yalvarmamak için
Çekip gitmelerimi
Benim için ağlayan olmasın diye
Başımı dik tutmamı
Kahır dolu hayatı
Kendime bile anlatamadığım yalnızlığımı
Çaresizliğin en keskin tonunu
Kan bağı olanlarla olan uzaklığımı
Ruhumdaki ince ama tiz sızıyı
Anlatamam ona buna yada sana

Tekrar başlayabilecek kadar
Hani bir nefes kadar bile
Dermanım kalmadığını
Her defasında bu sefer olacak deyip
Yine olmayanı ve hayal kırıklıklarımı
Bu benim son şansım dediğimde bile
Şansımın hiç olmadığını
Anlatamam
Umursamıyorum dediğimde
En çok umursayanın, en çok yıkılanın
Ben olduğunu
Acıyı bir yaşam tarzı yapmanın
Üzüntüler arasında en hafifini aramanın
Ne olduğunu anlatamam
Anlatamam...