Bakışların götürür beni sanki başka bir dünyaya,
Sonra dalarım masal kadar esrarlı bir rüyaya...
Rüzgarda savrulan saçların dalga dalga, deniz gibi..
Kirpiklerin ok gibi deler geçer kalbimin kafesini...
Konuşurken sözlerin ne elem bırakır ne keder,
Gülümseyen gözlerin zincirsiz beni esir eyler...
Teninde bir koku misk gibi amber gibi keskin,
Ellerin sanki hüsn-ü numunesi zerafetinin...
Gerdanında hale hale çizgiler inciden bir kolye gibi,
Beni sarhoş eden sesinle zannedersin o bir peri...
Yürüdüğünde, endamını melekler bile kıskanır,
O çaresiz kalbimi sanki yerinden çıkarır...
Ağzından çıkan her kelime anında kulağımda,
Saatlerce yankılanır o söz dinlemez aklımda...
Hayalini düşlemek bile yeter mutlu olmama,
Yanımda olman ise cennetten armağan bana...
Necip Fazıl ister sonsuz bir aşk hayatında,
Dursun dünya! Dursun zaman! ebediyen şu anda...
O kadar güzelsin ki bakmaya doyamıyorum...
Öyle seviyorum ki seni, fakat anlatamıyorum...
Kayıt Tarihi : 9.11.2012 14:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiirde anlatamadığımı şimdi burada yazmaya kalksam, sayfalarca yazarım ama yine de onu anlatmama yetmez. Şair ne demiş: Bir beyaz kağıda her şey yazılabilir, Senin dışında.. Güzelliğine benzetme bulmak zor, Sen iyisi mi sana benzemeye çalışan her şeyden: Bir gülden, bir ilk, bir sonbahardan sor. Belki tabiattadır çaresi senin bir çiçeğe bu kadar benzemenin.. Ve benim bilinci nasırlı bir bahçıvan çaresizliğim.. Anlarım bitkiden filan ama anlatamam, Toprağın güneşle konuşmasını, Sana çok benzeyen bir çiçek yoluyla...
10 puan diyor saygı ve sevgilerimi iletiyorum.
Mehmet YUSUFLAR
TÜM YORUMLAR (2)