AnlatamadıM Şiiri - Mustafa Çelebi Çetin ...

Bir rüzgar gibi ahenkliydi bakışların
Ve ben başımı kaldırıp göğe doğru
Avazımın çıktığı kadar haykırdım ya;
Kitlendim gözlerine bakarken, tutuldu dilim,
Ve sendin ya tek sevgilim: Anlatamadım...

Her şeyi denedim her yola başvurdum
Hiç susmadım aslında ama anlatamadım ya kudurdum
hayalin gelip geçti gözlerimden sen yokken
ve ben bir defa daha yaşamıştım bu duyguyu daha çocukken.
Büyücülere de gittim falcılara da seni bana bağlatamadım
Dilim de tüy bitti ya sevgilim sen sevdiğimi anlayamadın: Anlatamadım...

Kırıp geçtim rüzgarların önünü
Yağmurlarda dolaştım sabahlara dek
Bütün yıldızlara seni yazdım ve sen yoktun yanımda ben azdım
Gözlerimin üstüne kilit vurdu hüzünler
Sen bırakıp gittin ağlayamadım
Oysa sendin tek sevgilim: Anlatamadım...

Şimdi sen yoksun belki de olmayacaksın bir daha
Hiç sarmayacaksın yüreğimi, hiç sarılmayacaksın kollarıma
Ve ben yanacağım kor ateşlerde. Ben... öyle bir ben işte.
Bütün güvercinler uçup gitti gitmesine ben hiç seni aldatamadım
Ya sende vardı bir şey yada ben konuşmuyordum hiç susmazken: Anlatamadım...

Bütün gezegenlerden duyuldu sevdam
Bütün ağaçlar beni konuştu her akşam, duydu beni sağır sultan
Eğer anlayabileceğini bir bilsem bir değil bin fırın alırım sana
Bütün gülleri sana feda ederim canımı veririm yoluna.
Depremler oluyor yüreğimde göz yaşlarım sanki sel gibi
Öyle bir bakıyorsun ki gözlerime sanki GEL gibi
Oysa sen benim hayatımdın benim.
Ve sen terk edip gittin yoksun uzaksın el gibi
Neyim eksikti yetmedi mi uğruna verdiğim bu can
Ben ölümüne sevmişken seni benim kadar sevemez hiçbir insan.
Şimdi sana bir dolu mektup yazmışken yollatamadım
Dilimde tüy bitti sevgilim ama: Anlatamadım...

Karanlıklar içinde tutsağım umulmaz yaralar açıyor bana bu ayrılık
Ve ben sana yasağım.
Gönlüm el vermiyor “ gitme kal ” demek isterdim
Sen hiç haber bile vermeden gittin oysa
Gözlerime bir kez olsun bakmadan son kez tutmadan ellerimi
Ve bir kere daha duymadan seni dünyalardan daha çok sevdiğimi
Şimdi nerdesin kim bilir? elimi kolumu bağlatıp gittin aratamadım.
Yüreğimde volkanlar patladı ya: Anlatamadım...

Şimdi nasıl yaşarım;
nasıl gülerim,
nasıl su içerim
nasıl uyurum sensiz uykulara
Ve sen yoksun ya bir tanem; Yaşamak Haram Bana!
Oysa neleri feda etmezdim ki
seni çok sevmiştim kutsal bir sevdaydı benim ki...
Şimdi bu şehir zindan gibi ve ben ayrılıkların mahkumu

Aklım almıyor bir türlü düşünmek istemiyorum beni unuttuğunu.
Ben kelimeleri kurban ettim bütün şiirleri sana yazdım
Bütün şiirleri söyledim senin için dinletemedim
Sendin benim en sevdiğim:
Anlatamadım...

Sen duymasan da beni
anlamasan; anlamak istemesen de
Hiçbir şey değişmeyecek ben ölümüne seveceğim her zaman
Şimdi sen bırakıp gittin zindana döndü dünyam
Anlatamadım ya olsun bir gün anlarsın bedenim toprak olsa da
Anlatamadım ya sevgilim anlamayan sensin aslında
Bekleme git hadi ben yüreğimde yaşatacağım seni ve bekleme.
Bütün yıldızlar şahit bütün ağaçlar kuşla bütün güvercinler şahit sevgime.

Güneş elbet doğacak ben ölsem de o sabah
Elbet yağacak çile yağmurları
Sen beni anlayamadın ya artık anlayamazsın insanları...
Son kez son nefesi vermeden son kez
“ seni çok seviyorum ”
sen beni istemedin ya yanında ben senin için yakmıştım kandilleri
ve sana mutluluk diliyorum.

Bak! yine oruç gibi gökyüzü
Ve gözlerim prangalaşmış ağlatamadım.
Ölüm bile kafi gelmedi
Yazıklar olsun yine: Yine Anlatamadım...

Mustafa Çelebi ÇETİNKAYA
01 Nisan 2002 Pazartesi (21: 56)