Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
En içten tebriklerimle, güne düşen şiire ve şaire...
Içtenliginiz ve samimiyetiniz hep değerlidir ..
Çok tesekkurlerimle Nilüfer hnm.
Saygımla kalınız
yarımları
toplasa da insan ,
bir bütüne ulaşamıyor
çoğu zaman..
.
Eksiklik hissi ,
geri kalan her şeyi fazlalıkmış gibi hissettirdiği için
çok ağır bir yüktür..
.
Güne düşen şiirinize ve güzel yazan kaleminize tebriklerimle Taylan bey..
Hepimizin yarısi her bir yerde
Ziyaretiniz ve içten yorumlarınız için
Çok çok teşekkür ediyorum....
Gamze mi ..Vera mi orasını bilemiyorum..
Saygıyla kalınız
Şiir, şairin elemlerinden dem vurmasıyla başlıyor, sonra ne hikmetse çok su alan yapraklara atlıyor. Daha sonra ağaçların dallarını taşıyamaz hale geldiği mevzu ediliyor. Ondan sonra da-ne manaysa- iş dalları budama işine evriliyor. Derken iş, alnının çizgileri ve doğrunun doğruluğu konusuna geliyor ki, bu mevzu da çok muğlak ve müphem bir ifadeyle dile getirilmiş. Velhasıl: Taylan bey ne yazık ki yazdıkları pek uzun olmayan şiirlerinde bir mana bütünlüğü yakalayıp muhataplarına arz edememişler.
Hayırlı çalışmalar.
Bana bir resim çiz
Yüzünde maskeler olmasin
Içinde
Mevlana'dan / olduğun gibi görün olsun
içinde
Yunus'tan / ilim kendin bilmektir olsun
içinde
Kuran' dan / kin ve nefret beslemeyin olsun
Bir eğitimci mühendis olarak , bu cahilliğinizden
kahroluyorum..hiç mi birşey ogretemedi bu eğitimciler size ..
Koltugunuzun altında seccade, cebinizde ayet gezerek Allah'ı kandırdığınızimi düşünüyorsunuz ?
Sözde elestiri yerine , kin ve nefret kusuyorsun MASKENI DÜŞÜRMÜŞ SÜN.....söz bulunca getirecem size....
tebrikler kutlarım
Çok teşekkürlerimle Ömer bey
Saygı ve selam ile kalınız
Güne gelen ve yerine yakışan şiiri ve değerli şairini gönülden kutluyorum. Seçki için teşekkürler.
Ziyaretiniz ve düşünceleriniz için çok teşekkür ederim Nazan hnm.
Saygıyla kalınız
Değerli kaleminizden anlamlı, akıcı duygu yoğunluğunuzu yansıtan harika bir şiirinizi okudum.
Günün şiirinden dolayı kutlarım.
Gönül sesinizden kaleminize
kaleminizden nice şiirlerinize Hocam.
Sağlıcakla şen ve esen kalınız.
Selam ve saygılarımla.
Mehmet bey ,.
Değerli ziyaretiniz ve düşüncelerinize
Çok çok teşekkür ve saygımla
Esenlikle kalınız..
En güzel duygu ifade edilebilen duygudur şair şiirinde bunu zaten başarmış kutluyorum
Ziyaretiniz ve yorumunuz çok değeli İbrahim bey
Saygı ve selam ile kalınız
Anlamlı bir şiirdi hocam beğeniyle okudum
tebrik ederim saygılar sunarım
Çok teşekkür ederim İlyas bey
Saygılarımla kalınız...esenlik diliyorum
Yüreğine sağlık kardeşim şiirinizi beğeniyle okudum tebrik eder hayırlı çalışmalar dilerim Allah’a emanet olunuz esen kalınız
Çok çok teşekkürlerimle
Saygı ve selam ile kalınız...esenlikler diliyorum
Güzel gönlünüz var olsun hep üsdat.
En güzelinden selamlar, saygılar.
Çok teşekkür ediyorum..
Hepimizin gönlü varolsun..
Saygılar ve selamlarımla
Bu şiir ile ilgili 35 tane yorum bulunmakta