Anlatamadım Şiiri - Furkan Ozdemir

Elimde kalem,
Yeni bir sayfa...

Sanki Orta Asya'da masum bir çocuk.

Başladım karalamaya.

Kalemin ucunu dumandan göremiyordum.
Aniden gelen bir öksürük...
Derin bir nefes.
Devam etmeliyim.
Devam etmeliyim ki,
Bedenimde sıkışan kelimeler,
Şimdi, bir kolonyanın aşındırdığı ellerden akıp gitsin.
Ne güzeldir limon.
Sarı ne güzel renktir!
Sarı sendir,
Güneşim...
Hiç doğmayan.
Gecenin sessizliğinde karalanmış birkaç satır.
Hiç değmeyecek birine...
Kelimelerimi hiç anlamayacak birine...
Onlarca yeni sayfa açsam da hiç çevrilmeyecek,
Hiç okunmayacak,
Hiç hissedilmeyecek.
Bir yudum daha bira...
Derin bir iç çekiş...
Devam etmeliyim.
Devam etmeliyim ki,
Sadece sarhoş bedenimden çıkabilen,
Cümleleri bir an önce sığdırabileyim,
Çekik gözlü masum insanların kağıdına.
Yoruldum...
Geldikleri yere geri dönen,
Kibar yağmur taneleri,
Ve bolca duman.
Sessi...
Ve bir yıldırım geceyi anlık aydınlatan.
Hissiz bakışlar,
Ve bir yudum daha...