Anlatamadım Şiiri - Ferhat Tebat

Sırtımı dönerken senli kalabalığın çaresizliğine
Gizledim gözyaşlarımı rüzgârdan
Yine de aldı götürdü bir yanımı geriye doğru
Ne önüme bakabildim umutla ne de geriye

Yalnızlığı kimseye anlatamadım

Yürüdüm binler velinin ayaklarıyla
Hem arzda hem semada
Bir ölümün sadık yüzüne baktım
Bir de doğan bebeğin gözyaşlarına

Hayatı kendime anlatamadım

Heyecanlı bir ürkeklikle çağırdım onları
Tanımak için oturup düşünmek için
Belki duydular sesimi binler uzaktan
Ama çoktan geçti sular ırmaklardan

Koşulsuz sevgiyi bize anlatamadım