Dilini bilmediğimiz bir ülkeydi sevda
Konuşmayı bilmeden yürüdük öylece...
Susuyordun artık susuyorduk artık
Öldürücek bu sessizlik beni korkuyorum
Sesin gelmiyor artık kulaklarıma
Ağlayınca yanakları ıslanmazmış sadece insanın
Yürek takılı kalınca bir yerlere, başlarmış ;
Sessiz bir hıçkırık...
Gecenin karanlığına çökmüş bir hüzünmüş meğer
Seni sevmek...
Hüzün en çok geceye yakışıyordu çünkü, anlatamadım
Birbirimize uzaktan bakarken ki geçen zamanda
Kaybetmişiz birbirimizi...
Ey yüreğime saplı kalanım! Geç kaldık birbirimize.
Şimdi seni bir kez daha görme ihtimaliydi umut
Bir o kadar da ağır ve çaresiz bir ihtimal...
Anlatamadım...
Biz olamadığımız hayata bir başka el değecekti belki
Birbirimizde bulduklarımız tükenirken avuçlarımızda...
Ve sessizce geçen onca şeyin ardından acı bir çığlığa dönüşüyordu sevda...
Yağan yağmur taneleri gibi birbirimize karışmadan sevmeyi öğrendim ben sende...
Anlatamadım...
Kayıt Tarihi : 5.11.2020 03:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Seydi Bayındır](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/11/05/anlatamadim-101.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!