Anlatamadıklarımla Şiiri - Nilay Gönültaş

Bir nefes canımız varken milyonlarca nefes tüketiyormuşuz
meğer
Hem de öylesine.
Amaçsız yaşıyormuşuz,
Yetmiyormuşuz, yetemiyormuşuz,
Koşturup dururken aslında ileri değil, geri değil, öylece
olduğumuz yerdeymişiz.
Ben bilmiyormuşum,
Anlamıyormuşum,
Anlamak istemiyormuşum.
Ne gerekmişiz bilmiyorum;
Bilmiyormuşuz.
Akşamdan sabaha uyuyor, sabahtan akşama
konuşuyormuşuz,
Seviyormuşuz, gülüyormuşuz,
Yaşamıyor nefes tüketiyormuşuz.
Güzel tüketmiş, güzel tükenmişiz,
En çok da onura dokunmuşuz,
Hiç düşünmeden, öyle düşmanca.
Onur değil miydi nefes almamıza sebep?
Öyle, öyle sanıyormuşum meğer,
Değilmiş tek o
Sevmek de yetmiyormuş,
Onur da değilmiş,
Mevzu başkaymış meğer
Başka neymiş peki?
Sormuyorum
Sormayın!
“S*ktir git “ ten sonrası yokmuş
En başından gitmek gerekmiş.
Gidememişiz
Gitmeliymişiz.
Biz gidememişiz, o da gelememiş
Gelmeyenle gitmeyenle gelmişiz buraya işte.
Ne gidebilmiş ne de kalabilmişiz.
Zorumuza gitmiş, onurumuza dokunmuş
Gece olmuş ve orda kalmışız
Bir merdiven altında,
Bir son yudumda,
Bir pazar akşamında,
Bir buzda,
Kimsesiz...
Öyle...
Öyle kalmışım
Anlatamadıklarımla...