Anlatamadığım Şiiri - Mehmet Karataş

Bir sevda bahçesiydi anlatamadığım,
Bir sevda bahçesiydi anlamadığınız...
Gülleri umut, dikeni kahır,
Suyu gözyaşım...
Ezilen karanfiller değil, yüreğim
Bu bahçeki benim hayat emeğim...
Gün doğuşu bir muştu
Batışı hüzün,
Bir can kadar gerçek benim bu bahçem...
Her gece talan etse de onu çilenin yaramaz çocukları
Gündüzleri sevdamla yeni baştan yeşerecek
Bu bahçenin tüm tomurcukları...
Ve bir gün ben oraya defnolacağım sevdalarımla...
Ve işte o gün yalnızca sevdalı gönüllerin gireceği bu kabristanda,
Sevdalı, samimi, dualar duyacağım...