Anlatamadığım Dünya

Anlatamadığım bir dolu dünya var içimde.
Oysa mahiyeti bile belirsiz benim ilmimde.
Anlatabilmek isterdim; "işte şu, benim derdim! "
Dilimde tek kelîme; sadece "ALLAH" derdim!

Soğuk, buz gibi bir havada sıcak kollarıyla
Isıtanı dâhi olmayan; kalabalık bir yalnızlıkta;
Battaniyesi çalınmış yetim bir çocuk gibiyim
Ayaz çöküyor üstüme sarın beni üşümekteyim

Olmaz! Ne yana dönsem sanki yüzüme tipi vurur
Bir kimse mi elin vermez, hepsinde kibir ve gurur.
Ancak sen başkasın belli ki aşkı verene aşktasın,
Yetmedi mi artık bu ayrılık! Gel de bu aşk başlasın!

Tut elimden sar sarmala beni, sende öğreneyim hayayı, edebi,
Ne buyrulmuş; "Eline diline beline sahip olursan, olursun ebedi" Ebedi olmak değil gaye, lakin edebsizliği yapanda ne çare?
Daha ilk demde sevgili çağırılır mı? Bu ne gayriterbiye! ..

Ey maşuk! Demedim mi ben yetim bir çocuk gibiyim;
Doğuştan beri üşüyen terbiye görmemiş bi-çareyim?
Üşümeme çare battaniye ise, aşkıma da sen bul bir nesne.
Eğer hayat aşksız ise, neyine tahammül gerek, söyle nesine?

Ah! İçimdeki dünyalar bir çıkmaz girdaba gark olmuş.
Sanki batıp ta kaybolması için, bir yığın gaflet dolmuş.
Sormak gerek şimdi aşksız çıkılır mı uzanan bu merdivenden? Çıkılmaz derler çıkılmaz, böyle öğrendik biz, son Peygamber'den (sav) !

İNŞİRÂH