Anlatabilseydim. Şiiri - Hüseyin Çakmak

Anlatabilseydi gözlerim
Ne çok şey anlatırdı.
Anlayana....
Yüreğim bağırsaydı sağırlara
Neler söylerdi kim bilir?
Ya
gözlerim kör bir şey göremiyor
Ya da yüreğim sağır
duymuyor insanların vurdumduymazlığını.

Dibi olmayan kovayla.
Su çekeriz kör bir kuyudan
onunla sularız sevgi tarlamızı
kış geçipte hasat mevsimi geldiğinde
birde bakarız ki
Darı bitmiş tarlamızda.
Sevgi hak getire…

Her şeyi yoz etmişiz.

Nefretle örtmüşüz
İnsanlara vermeye kıyamadığımız
Sevginin üstünü.

Dostlukları hiç demiyorum bile…
Tek dostumuz kredi kartlarımız olmuş.
Hiç sormamışız yarenimizin hallerini.

Komşumuzun açlığından
bihaber yaşamış,
Hasta ninemizi ziyarete dahi gitmemişiz.
Duyunca öldüğünü,
hatırlamışız bir atamızın varlığını.
Lütfetmişiz bir bayram sabahı,
‘’aradan çıksın’’ diyerek
kabir ziyaretlerini.
Dostlar alışverişte görsün işte…
Hep
Bekleyip durmuşuz
Bir kırlangıcın kuyruğuna bağladığımız
Umutlarımızın gerçekleşmesini.
Sevdamızı bir karayele yazmışız.
Taş direkler olmuş dayanağımız
Kışları yaşamışız sahte baharlarda
Fark etmemişiz.

Şimdi
Ben mi sağırım
Yoksa
İnsanlar mı kör.