Bir el indi benliğime, tuttu çıkardı varlığımın üstüne.
İnsana baktım, insanlara… İnsanlığa…
Kendime baktım yaşanmışlıkların ağırlığı gözlerimde.
Kayboldum her defasında ne geldiyse aklıma.
Ruhuma dokunan bilinç ötesi yalnızlığın sonsuz iradesi.
Anlatabilirliği anlamıyla sınırlı zaman mekan belirsizliği.
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Kaybedenlerden değil miyiz? Dünya denen kafeste olmaya alışarak.
Yaradan’ın aşkına sırt çevirip gereksizliğinde hayatın şanslar aramak.
Azalanlardan değil miyiz? Yalanlarında hayatın ceset ceset çoğalarak.
Biz ne vakit kıyametimizin yollarını döşer olduk geldiğimiz yeri unutarak.
Kutlarım Üstadım,
Değerli kaleminizden nice şiirlerinize,
Sağlıcakla şen ve esen kalınız,
En içten selam ve saygılarımla.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta