Anlatabilsem Şiiri - Yolcu Yol

Bi anlata bilsem içimdeki seni.
Bi yaşaya bilsen bendeki beni.

Yıllar öfkesini üzerime salmış yine.
Mevsimler hıncını alıyor benden.
Ve ışıklarım sönmüş.
Ve nasır bağlamış duygularım.
Senden ötesine yer yok.
Senden ötede aşk yok.

Her şeyim sen.
Her yolum sana çıkıyor.
Attığım adımda mutlaka sen varsın.
Umursamaz tavırların.
İkilemde kalan hayatın.
Ve sana ömürlük değil, ölümlük kucak açmış sevdam.

Bahar gelmeyecekmiş.
Mevsimler hazan da kalacakmış.
Umrumda mı hayat.
Umrumda mı dünya.
Umutlarım çığlar altında.

Her şiirde kanatıyorum tüm yaraları.
Her şiirde anlatıyorum sensiz uçurumları.
Yüreğim sana nasıl susamış bir bilsen.
Ah birde anlaya bilsen anlatılanları.
Dilimde düğümlenen tüm sözcükleri.
Kaderimi, yazgımı ve sensiz çaresizliğimi.
Bir göre bilsen.
Bir dokunma bilsen hislerime.
Ettiğin sözcüklerden utanırdın belki de.

Öfkem kabardı yine bu gece.
Ay çıkmıyor.
Gün bitmiyor bu gece.

Şimdi sana hangi dileği tutacağım.
Hangi umuda yelken açıp sana geleceğim.
Hadi söyle, mah cemalini nasıl izleyeceğim.
Seni Rabbimden başka, kimden dileyeceğim.

Öyle bir yer kapladın ki bende.
Dolduramıyor hiç bir şey boşluğunu.
Araya koyduğun uçurumlar tüketiyor umutlarımı.
Kendimden geçiyor, insanlıktan çıkıyorum.
Ekmeğimde, aşkımda, hayalimde sen.
Seni nasıl sevdiğimi bir anlayabilsen.
Bir yaşaya bilsen bendeki seni.
Bir anlaya bilsen.
Bir anlata bilsem.
Anlayacaksın sevdamı.
Anlayacaksın sevdanı.