Anlat İstanbul Şiiri - Itır Sema Ertaş

Anlat İstanbul;
kaç aşkı yok ettin,
Kaç iyi niyeti boğdun sularında..
kaç hayatı içine alıp
kaçını çıkardın varlığından..
hangi yüzler ağladı derin karanlıklarında
ve kaç yüz güldü en ışıltılarında...
acıyla sever gibi bir sevgiliyi,
kaç beden kendinden vazgeçti
kalabilmek için senin koynunda...

Anlat İstanbul;
hangi umutlar gün doğmadan yok oldu
ve kaç mezar taşı umudun sonuydu
gözleri iyi niyetle bakan kaç er kişiye
bir musalla taşı son hediyen oldu..
bir saf kalbe kaç kurşunun vardı
ve kaç aç kurt bir kalbi parçalamak için sıradaydı
kaç yüreği kızgın demirlerinle dağladın
ve kaç yürek acılardan nasır bağladı...

Anlat İstanbul;
herkesin insan olduğu bir saatin var mıdır?
kaç insan senin sessizliğinde kendi olur?
kaç yürek çarpıntısı bir art niyetle durulur,
kaç yastığında huzurlu bir baş sükûn bulur,
ve kaç gözde uykudan önce göz yaşı olur...
kaç uyanış bembeyaz bir güne başlarken
kaç uyanışın diyeti kanayan yaralardır...
hangi odalarında olmayan bir yarin hayali konuktur,
ve varolan hangi yarin koynu masumdur..

anlat yedi kefeli İstanbul;
her bir kefen ne zaman eşit durur?
kalbinde taht kurmak zalimlikle mi olur,
kalplerin kurduğu temiz dünyalar
sözlerden akan yalanla mı yok olur?
anlat yedi kefeli İstanbul,
her bir kefen kaç yalan dünyayla doludur,
ve kaç dünyan yalan üstüne kuruludur,

anlat yedi kefeli istanbul;
ne çok hayatı yırtmak lazım tırmanırken zirvene,
ve kaç hayat bir hiç gibi savrulur ellerinde,
kaç satır adınla başlarken hayal defterinde
kaç solan kağıtta temiz hayaller kalır...

anlat İstanbul;
sende kalabilmenin diyeti
kendini kendinden atmakla mı olur...