Anlat Hayat Şiiri - Musa Yaşaroğlu

Hayat; bize vadedileni yaşamak sadece
Bazen amansız bir hüzün, bazen tarifsiz neşeyle

Senaryosu hazır oyunun tercihsiz oyuncularıyız
Neden buyum diyecek güçlükten çok uzaktayız

Oyna rolünü çekil artık bu küçük sahneden
Eser kalmayacak bilesin; o alımlı gövdenden

Ne idin ne oldun sor bakalım, üşenmeden kendine
Dilin ne söyleyecek görelim; yüreksiz yüreğine

Güneş doğup batıyor, yer veriyor yıldıza
Sen nesin ki ey cahil; yol vermezsin yolcuya

Acizsin, zelilsin, gafilsin sen ne dersen de
Elmastan kaftanınla dik başlı yürüsen de

Kurtul artık gaflette çürüyecek nefsinden
Her ziyan boş bir gün götürecek ömründen

Bak aynaya hele yüzünden kan çekilmiş
Gönlündeki kasvet gözünden nur indirmiş

Kederin dünya için, sarmış beyaz tenini
Dünya kendi derdinde, sen kurtar bedenini

Zaman önden yürüyor sen arkanda bilsende
Götürecek seni bil; kaçtığın geleceğe

Nerde yaşanmışlıklar, nerde boş heveslerin
Ümüğünü sıkıyor vicdan; edepsiz miskinlerin

Gördün mü sana yâr olan candan dostlarını
Âleme ibret olan perişan sonlarını

Bak da acı haline, geçen geçti bu günden
Bir umudun olsun sonsuzluk takviminden

Yalnızsın, garipsin yoldaki ağaç gibi
Gölgende serinlenmez kuru dudaklı tilki

Gör ki bu sensin sen; boşlukta sürüklenen
Kudsiyetten mahrum biçare debelenen

Dur da bir düşün hele, ne oluyor böyle
Gece gündüzünü her adımda takipte

Ya ağaçlar neden dik duruyor öyle
Düşündün mü hiç, eğilmek ne mucize

Eğil de öp alnınla, alnı ak toprağını
Şaha kaldıran odur sarsılmış imanları

Başını koy yere ve ağla ağla haline
Belki merhamet olunur yaş dökülen gözlere

Bak insanoğlu; geldin işte son duraktasın
Varmaktan korktuğun kaçınılmaz baştasın

Gerisi sana kalmış bu bilinmez dehlizin
Dönüşü olmayacak ezeli gölgeliğin

Hiç sormuş muydun 'yoksak eğer neden varız'
Anlayacaktı ki beynin düşünmez ahmaklarız

Bir git de bak bakalım yok dediğin varlığa
Varlığın güzelliği hiç değişilir mi yokluğa