Anlat Deme Bana Şiiri - Süleyman Karacabey

Anlat deme bana
Anlatmakla geçer mi karabulutlar
Dökmeden sularını
Islatmadan bedeni diner mi sanırsın
Hüznün yağmuru yağmadan üzerime.

Islandım,ayazın da kaldım üşüdüm
Hep kendim yaşadım hep kendim ağladım
Yağmurlara karıştırdım göz yaşlarımı
Feryadımı şimşeklere saldım
Yer yüzüne haykırdım da yine çare bulamadım

Hani
Anlatmakla geçse acılarım
Anlatırdım çekinmeden
Güneş doğmayan sabahları, gündüzleri
Yıldız doğmayan zifiri karanlık geceleri

Hiçliğin
Yalnızlıkları boğarken boğazımı
Çile çekmekmiş göndüm alın yazımı
Büktüm boynumu zincire vurulmuş esaretime
Yaşam denen denklemde çözümsüz kaldım

Hadi anlat de bana istersen
Yüreğin dayanırsa acının destanına
Kitap yazayım uğruna istersen sevgisizliğin
Ya da anlaşılmamanın ne olduğunu anlatayım sana
Ya da vaz geç dostum seninde moralini bozmayayım.

Anlat deme bana
Alıştım artık ben mat renklerde ölüm sarısına
Ömür tezgahın da gerildi de ruhumla bir bedenim
Bir kez gül deseni çizemedi kalemim
Bil ki ben hep tek rengim kaderim Siyah

Kasveti boğarken iklimin
Hep eğreti dallara tutundum bilemedim
Düşme korkusu nedir bilir misin derinliklere
Bir nefes elde var olan emanet bedende
Can kuşuna kıyıp ta ölmeyi bilir misin
Ölmeyi nasıl anlatayım dost sana.