Anlat Şiiri - Kübra Saruhan 2

Yorgunsun biliyorum.
Ama biraz daha dinleyebilir miyim seni?
İzleyebilir miyim gözlerini?
Simana düşen her damlayı
Silebilir miyim ellerimle?
Durmaksızın anlat, konuşsun gözlerin!
Nerede soyulmuştu dizlerin?
Neler hissetti yüreğin?
Kimi aldı, kimi güldürdü görülmez kanatların?
Hangi yağmura karıştı seslerin?
Kaç kez göründü gamzelerin?
Kime güldü gözlerin ışıl ışıl?
Anlat, anlat ki bileyim.
Belki sarar yaranı şu garip ellerim.
Ben oyum, çalılarda aradığın
Umduğun, beklediğin çocuğum.
Anlat ki savrulsun küllerin
Bir çiçeğe toprak,
Bir yağmura mesken olsun bedenin.
Soğuğu alma sinene, donsun ellerim
Belki yazar da kırar seni sözlerim.
Vedayı bile sevdi ya yorgun yüreğin,
Şimdi dinlensin suskun bedenin.