Bugüne dek düştüğümde el uzatan olmadı
Yüz çevirme, burun bükme, küçümseme….Tut beni…
Bedelini ödedim her türlü yokluğun, başka hesap kalmadı
Kime deme, neden sorma, surat asma….Sar beni…
İçi boş, yüreği taş insanlara selamı kestim
Hanesi sevgisiz demir kapıları es geçtim
Baba kudreti nedir, ana şefkati nasıl olur bilmedim
Seveceksen ana gibi, baba gibi, adam gibi sev beni…
Her adımımı sağlam attım, tereddüt etmedim
Kime selam versem borçlu çıktım, ses etmedim
Yine de canım diyen herkesi can bildim, pes etmedim
Ezmeyeceksen, üzmeyeceksen, kırmayacaksan sar beni…
Her şarkıdan bir zılgıt, her şiirden cam kırığı düştü payıma
Duvarların sırdaşlığı yoldaş oldu gözyaşlarıma
Buruk bir tebessüm ekledim tüm yaşadıklarıma
Sayacaksan, saracaksan, sonsuz olacaksan sev beni…
Bizimkisi iş mi yaa...! ! !
Kimsesizliğimizi kalabalık cümlelerde saklıyoruz...
Kayıt Tarihi : 6.7.2016 21:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sensizliğin Şiir Yanı
