Anlaşılmaz Şiiri - Emrullah Atabey

Eski bir fotoğraf karen düştü
Gözlerimin önüne
Yeltendiysem de sana merhamet etmeye
Set çekti kalbim!

Öfke sızdı yine gözlerime
Hüznün paramparça kıldığı kalb
En sert nidasıyla seslendi sana:
“Ben seni zaten hiç sevmedim!”

Sonra durdu kalp
Sordu zihnim:
Şu halde neden…?
Neden ağladım o kadar?

Yanıt gecikmedi kalbe
Denildi ki:
Her şair biraz şizofrendir
Zaten sen hep zihnindekini sevdin.

Doğru diyordu
Hiç gördüklerimi sevmedim ben
Hep göremediklerimi sevdim
Herkesin gördüğünü ittim ya ben
Düşman oldu herkes
Ben bile düşman oldum kendime!

Sus diyorum şimdi kendime
Sus…
Sen seni anlamıyorken
İnsanlar zaten hiç anlamaz.

Rahman’ın merhametidir işte merci
Daha öteye de gitmeye yok hacet
Daha beriye de.
Allah’dan geliyoruz, Allah’a gidiyoruz
Topraktan oluştu cismimiz, toprağa gidiyor.