Anlaşılmayan dünya
İnsanlara her şey oldum,
Kırılgan kalbimle duvarlarını ördüm.
Her söze bir gülümseme,
Her yüze bir umut sürdüm.
Ama kimse dönüp de sormadı,
O derin bakışlarda ne gizli?
Sessizliğimdeki çığlığı duyan olmadı,
Herkes kendi derdine gizli.
Ben hep vermeyi bildim,
Kendi içimi tükettim de sustum.
Sevgimle sarmaladım,
Ama kendimi yalnız buldum.
Anlatamadım kimseye,
Kendi hikâyemi yazarken kayboldum.
Beni anlamalarını beklemekti en büyük yanılgım,
Çünkü herkes sadece kendi masalında oldu kahraman.
Bense sustum,
İçimde kocaman bir dünya vardı,
Anlamalarını bekledim,
Ama kimse o dünyaya adım atmadı.
Nilgun Şirin 2
Kayıt Tarihi : 21.10.2024 04:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!