Anlaşılmamaktan şikayet Şiiri - Kemal Tekir

Emek verdim herkese,
Ailemde, çevremde,
Çırpındım gündüz,gece,
Eşim ve çocuklarım,
Mutlu olsunlar diye.
Neden şimdi hiç kimse,
Anlamıyor beni niye?
Eşin, dostun,çocuklar,
Ana, baba ve kardeşler,
Arkadaşlar, akrabalar,
Herkes kendi dünyasında,
Varmazlar bile farkına.
Bakıyorum zaman zaman,
Çocuklarıma,eşime,
Kim bunlar, ne isterler?
Neden böyle bencildirler?
Bilmek istemiyorum,
Neden böyle davrandığımı,
Bilmek istemiyorum.
Çevremdeki insanlardan,
Benzer yakınmalar alıyorum.
Neden insanlar yalnız?
Birbirine duyarsız?
Yaşayıp gidiyorlar.
Anlamak, anlaşılmak,
Çok mu zor günümüzde?
İnsanlar artan tempoyla,
Neden birbirine yabancılaşıyor?
Akrabalık, arkadaşlık bağları,
Neden her gün gevşiyor?
Bütün bunların nedeni,
Bilgi çağının getirdiği,
Hızlanan yaşamımız mı?
Ekonomik sıkıntılar mı?
Kuşaklar arası çatışma mı?
Yoksa hepsi mi etkili?
Yoksa başka nedenler mi?
Bir insanı sevmenin,
Sevip aşık olmanın,
Nedeni anlaşılmak,
Karşılıklı anlayış değil mi?
Dostluklar, yakınlıklar,
Kurulan arkadaşlıklar,
Anlamak ve anlaşılmak,
Nedeniyle değil mi?
Kaybolmak gibi bir duygu,
Değil mi anlaşılmamak?
Bilmediğiniz bir ülkede,
Dilini,dinini,geleneklerini,
Bilmediğiniz insanlar arasında,
Farkına varılmadan, bilinmeden,
Anlaşılmadan yaşamak.
Anlaşılmamaktan şikayette,
Hepimiz haklıyız da,
Peki bu durumu yaratan,
Kendimiz değil miyiz acaba?
Eşimizin, çocuklarımızın,
Anamızın, babamızın,
Kardeş ve dostlarımızın,
İş arkadaşlarımızın,
Yakın, uzak komşuların,
Kitabını okuduğumuz yazarların,
Filmini gördüğümüz artistlerin,
Şarkısını dinlediğimiz sanatçıların,
Alış veriş yaptığımız esnafın,
Saçımızı kesen berberin,
Sokağımızı süpüren çöpçünün,
Farkında mıyız acaba?
Biz onları görünce,
Günaydın diyor muyuz?
Hal, hatır soruyor muyuz?
Anlaşılmamak acı veriyorsa,
Herkes şikayet ediyorsa.
Gelin şimdi birlikte,
Düşünelim seslice,
Çevremizi anlamanın,
Anlaşılmak için gerekli,
Olduğuna inanalım.
Her şeyi çevremizden beklemeden,
Kendimiz işe koyulalım.
Önce yakın çevreden,
Eşimizden başlayalım.
Bıkmadan, usanmadan,
Dinleyelim eşimizi,
Duygularını, düşüncelerini,
Umutlarını, umutsuzluklarını,
Canını sıkan şeyleri,
Dinleyip, anlayalım.
Eşimizle aramızda,
Buzları eritelim,
Dostluğu pekiştirelim.
Çocuklarımızla arkadaşça,
Konuşalım sorunlarını.
Bütün bu çalışmaları,
Yakın, uzak çevremizde,
Yaşayanlarla yapalım.
Biz onlara yaklaştıkça,
Onlarda bize yaklaşacaklar,
Çabamızı anlayıp,
Bize saygı duyacaklar.
Bizi anlayacaklardır.
Yabancılaşma çemberini,
Gelin birlikte kıralım.
Günlük geçim telaşında,
Birbirimizi kaybetmeyelim.
Gelin tüm engelleri,
Kaldıralım birlikte,
Çevremizdeki duvarları,
Yıkalım hep birlikte.
Anlayalım ki anlaşılalım,
Yaşamı paylaşalım.