Anlaşılmamak Şiiri - Filiz Bülbül

kimse duymuyor ağzımdan çıkanları
oysa ben kalbimle söylüyorum
inanmak gelmiyor bazen içimden
çünkü kandırılmanın da bir sınırı olmalı
susmuyor kafamın içi
biliyorum sessizlik en büyük cevaptır anlayana
ama çok yordu beni anlaşılmamak
yürümeye devam etmek isterdim yormasaydı yokuşların
sana doğru koşmak isterdim hatta, heyecanım ilk gün ki gibi taze kalsaydı
bunu bil, denizleri aşardım bir kaşık suda boğmasaydın
kuşlara kafa tutardım, kanatsız uçardım, kalbimi kırmasaydın
gelecek vaad etmiyor artık hayallerim
çünkü hayal kırıklığını iliklerimde yaşadım
sen olmadan nefes alamazdım
ellerimi tutmadığın gün sayısı parmaklarımı geçti
insanoğlu her şeye alışır diyor diğer insanoğlları
unutmak bu kadar zor muydu, hatırlamaktan acizken yıllar öncesini
içime birden düşen kor muydu her şeyi anlatan, hazırlıklı ol diyen
boyun eğmek zorunda mıydım yalnızlığa, içim kalabalıktı seninle
sesini duymak zor mu artık, daha dün seni seviyorum demişken ..