Anlaşılmamak Şiiri - Halil İbrahim Uçar

Anlaşılmak tenimize dokunan bir yıldız gibiydi
Anlaşılmamak ise, sırtımıza saplanmış bir hançer
Biz hep kaçtık yalanlarla
Gerçekte hissedemediğimiz duyguları, hissettiğimiz rüyalarla
Anlamak istemedik, insanları doğrularla
Ruhumuz, karanlığın içinde büyümüş aydan parçalarla, güneşten yoksun ışıklarla
Herşey düzelmiyor çekip gitmekle
Bazen dinlemek gerekir içtenlikle
Ancak biz yok edildik silgilerle, izlerimiz kalmış defterlerde
Biz hep vardık, halada var olacağız
yaşayamadığımız duygularda...