ANLASILMAK MI
Ne tuhaf sey insan olmak
ne doyulmaz hazlarla
doyurmaya calisirim ac kalmis
insan egolarimi.
her siir gozlum diyen
siir katillerinin
katliam gibi palavralarini
nasilda kendime uyarlarim.
Oysa ben ben olali
bilir gorunurum kendimi
veya bilmem de aslinda
isime gelmez
kendimden gizlerim isin aslini.
Acilardan duydugum o nefis tadi
nasil da pazarlar
nasilda meze ederim
satilmis eskimis nesli bitmis
selamlarin bile karaborsaya dustugu
dostane cilingir masalarinda.
Oysa palavralar atarken biri
beni bana meth eyleme
turlu kelimeler uydurup
olmayan guzelligime
ben acirim kendime
hem kendime hem
hem o kendini parcalayan birine.
Icimden gelir gecer tum dogrular
ardi gelmez uzun
kara
gurultulu
bir tren misali....
Simdi su adam veya kadina
her ne ise insana
ben nasil anlatirim bu kadar gurultulu ve
kapkara gercekleri
Beni bana birakin
ben aglarim
ben haykiririm
varin duymayin
ama artik inanin
ben aglarim
ben giderim siz kalin
size biraktim sirin baharlari
yeter bana eylul yapraklari
doyumsuz asklariniz sizin olsun
bana verin ayriliklari
parali hayatlar sizin olsun
bana verin yokluklari
benim icin sevmek
anlamaktir yoksunluklari
ve yasayabilmektir derin bir nefeste
gonul sancim olmuslari....
MUKO...11/03/2006 SETE
Kayıt Tarihi : 4.6.2007 22:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!