kadın aklının çarşaflarını yıkadı
yine de çıkmıyordu
beynini kavuran kaygı
herkeste vardır dedi
herkeste bir miktar olmalı
elini kolunu bağlıyordu
bazı sabahlar
aradığını bulamamak
bulduğuyla yetinememek
nefret ediyorum diyordu
belki de seviyorum demekti
bazen biriyle anlasamamak
onu içinde öldürmekti .z
Kayıt Tarihi : 1.5.2017 22:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)