Sesiz sokakların boş olduğu Ankara sokaklarında
Yalnız yürürmezdim hiç
Şu anda
Keşke bu sessizlikte sevgilim de yanımda olsa
Birlikte yürürdük onunla,anıt parkın parkurun da
O hem yürür hem de konuşurdu,durmadan hayat doluydu da
Sağlıklı olabilmek için yemesine içmesine sporuna dikkat ederdi ama
O yok artık hayat da
Taşıyamadı koca dünya aldı onu kara toprağına
Sardı bağrına
Beni düşünmedi ne olacağımı nasıl yaşıyacağımı
Unuturum sandı herhalde
Bense şu anda onu unutmayı unuttum çoktan
Anlasana
20.05.2008
Bahattin Tonbul
Kayıt Tarihi : 20.5.2008 10:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Tüm yürüyüşleri onunla birlikte yaptım hiç yalnız yürümedim...Hala çıkmadım o parkura....
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!